هر کفش ایمنی برای مطابقت با استاندارد اروپایی EN ISO 20345:2011 باید الزامات اولیه خاصی را داشته باشد. کفش‌های دارای تجهیزات حفاظتی با این استاندارد همیشه باید ویژگی‌های زیر را تضمین کنند: کلاه پا (200 ژول) و زیره مقاوم در برابر روغن و بنزین.

اگر یک کفش کار دارید که فقط استاندارد EN ISO 20345 را دارد، یک کفش ایمنی SB دارید. فقط در این کلاس امنیتی SB ممکن است ناحیه پاشنه نیز باز باشد.

 اگر کفش ایمنی شما سایر الزامات را نیز برآورده می‌کند، بر اساس کلاس‌های ایمنی مختلف نام‌گذاری می‌شود.

iso-20345-استاندارد-کفش-ایمنی

اطلاعات اضافی برای استانداردها

A: آنتی استاتیک

C: رسانایی

E: جذب انرژی در ناحیه پاشنه پا

P: زیره میانی ضد سوراخ شدن

CI: عایق سرما

HI: عایق حرارتی

FO: زیره مقاوم در برابر روغن و بنزین

HRO: رفتار در تماس با گرما

SRA: مقاومت در برابر لغزش (کاشی و سرامیک / مواد شوینده)

SRB: مقاومت در برابر لغزش (کف فولادی/گلیسیرین)

SRC: SRA و SRB هر دو برآورده شده اند

WR: ضد آب بودن کل کفش

WRU: رویه کفش ضد آب

DGUV: کفش ایمنی ارتوپدی

کدام کفش ایمنی برای کدام شرایط کاری مناسب است؟

شرایط کاری شما تعیین کننده خطراتی است که در کار روزمره در معرض آن هستید. با توجه به این شرایط، باید استانداردهای مناسب را انتخاب کنید. به عنوان مثال، کفش‌های ایمنی ضد آب استاندارد EN ISO 20345 در S2 یا S3 برای فعالیت‌های خارج از منزل توصیه می‌شوند. بسته به محیط کار، صنعتگری که فقط در داخل خانه کار می کند ممکن است کفش S1P بپوشد در حالی که همکارش ممکن است با رطوبت بالا مواجه شود، اما همچنان باید کفش S3 را انتخاب کند.

چگونه می توانید استاندارد ایمنی کفش های ما را تشخیص دهید؟

یک کفش ایمنی از محدوده ما با کلاس ایمنی مربوطه، به دنبال سایر استانداردها و نام مدل آن شناسایی می شود.

S3: زیره میانی مقاوم در برابر نفوذ، زیره پروفیلی، محافظ انگشت پا، ضد آب

SRC: ضد لغزش در کف سرامیک با آب و مواد شوینده و کف فولادی با گلیسیرین

HRO: زیره کفش مقاوم در برابر حرارت تا دمای تماس 300 درجه